مرکز آمار ایران اعلام کرده که متوسط هزینه سالانه یک خانوار شهری در سال گذشته، نزدیک به ۵۰ درصد نسبت به سال ۹۹ رشد داشته است. این در حالی است که متوسط درآمد ثبت‌شده سالانه برای خانوار‌های شهری نیز در همین سال ۵۱ درصد افزایش پیدا کرده؛ اما رشد درآمدی عملا در مقابل رشد هزینه‌ها، کاری از پیش نبرده است.
وضعیت زندگی در دهه نود، حتی در بهترین سال‌هایش نیز نتوانست نابرابری درآمدی میان افراد جامعه را کاهش دهد. با استناد به آمار‌های رسمی، ضریب جینی در سال‌های ۹۸ و ۹۹ با تغییرات اندکی همراه بوده و با کاهشی در سال ۹۸، مجددا در سال گذشته افزایش یافت که به معنی بالا رفتن نابرابری است.
براساس گزارش بانک مرکزی از حساب‌های ملی یک دهه اخیر کشور به قیمت‌های ثابت سال ۹۵، هزینه‌های مصرف نهایی بخش خصوصی در زمستان ۹۹ کمتر از زمستان سال ۹۰ است.
در حالی که طی سال ۹۹ استان تهران بیشترین میانگین هزینه-درآمد خانوار شهری را داشته، استان البرز در بخش روستایی پُرخرج‌ترین روستا‌های کشور را در خود جای داده که بالاترین میزان درآمد را نیز داشته‌اند.
تغییرات قیمت کالا و خدمات نشان دهنده رشد قیمت‌ها در تیرماه است؛ به طوری که خانوار‌های ایرانی نسبت به همین ماه پارسال به طور متوسط ۲۷ درصد بیشتر هزینه کرده اند و در مقایسه با خرداد امسال هم بیش از چهار درصد افزایش هزینه داشته اند.